Στις 4 Δεκεμβρίου 1866 (ή 16 Δεκεμβρίου σύμφωνα με το νέο ημερολόγιο) γεννιέται στη Μόσχα ο Βασίλι Βασίλιεβιτς Καντίνσκι. Μοναχογιός μιας εύπορης ρωσικής οικογένειας, ο Καντίνσκι είχε ξεκινήσει ήδη από τα παιδικά του χρόνια να ασχολείται με τις τέχνες, παίρνοντας μαθήματα μουσικής, ζωγραφικής και σχεδίου.Στα 20 του ξεκίνησε σπουδές νομικών και οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, ενώ στα 30 του εγκατέλειψε μια πολλά υποσχόμενη ακαδημαϊκή καριέρα, για να σπουδάσει ζωγραφική στο Μόναχο.
Ο Βασίλι Καντίνσκι θεωρείται δημιουργός μιας τέχνης που ονομάστηκε αφηρημένη, καθώς βασίζεται στην αφαίρεση και απεικονίζει το αντικείμενο μόνο με γραμμές, σχήματα και χρώματα.
Τα μαθηματικά αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τον Καντίνσκι και θεωρείται ένας από τους πρωτοποριακούς ζωγράφους της εποχής του και πολύ αγαπητός στα παιδιά.Ο Καντίνσκι χρησιμοποίησε τη γεωμετρία του κύκλου και σχεδίασε κύκλους διαφορετικών μεγεθών, μικρούς και μεγάλους κύκλους σε διαφορετική σχέση μεταξύ τους. Μέσα από τις συνθέσεις του τα παιδιά γνωρίζουν την ακτίνα, τη διάμετρο, το τόξο, τη χορδή, την εφαπτομένη.
Ενα από τα δέκα δημοφιλέστερα έργα του στη πορεία της ζωής του είναι το χειμερινό τοπίο που ζωγράφισε το 1909!
Το έργο του όμως έγινε όλο και πιο αφαιρετικό και αφηρημένο, χρησιμοποιώντας όμως τα μαθηματικά και τα γεωμετρικά σχήματα.
Στο βίντεο που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε τα έργα του και να μάθετε περισσότερα για την ζωή του!
Ο Καντίνσκι αναφέρεται στο σημείο, τη γραμμή και το επίπεδο με ένα πάθος που τους δίνει μια άλλη υπόσταση, αντιμετωπίζοντας τα ως ζωντανά όντα.
Στο έργο του Σημείο, Γραμμή, Επίπεδο αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Το γεωμετρικό σημείο είναι ένα αόρατο ον. Πρέπει, λοιπόν, να ορισθεί ως άυλο. Από υλική άποψη το σημείο είναι ίσο με το Μηδέν. Όμως αυτό το μηδέν κρύβει διάφορες ανθρώπινες ιδιότητες .¨Το σημείο είναι το αποτέλεσμα της πρώτης συνάντησης του εργαλείου με την υλική επιφάνεια, το αρχέγονο επίπεδο… Μ’ αυτό το πρώτο σοκ το αρχέγονο επίπεδο γονιμοποιείται.»
Τα έργα που ολοκλήρωσε χαρακτηρίζονταν από μεγάλες επιφάνειες έντονων χρωματισμών και αντιθέσεων, που σταδιακά εγκατέλειπαν το αναπαραστατικό στοιχείο και γίνονταν όλο και περισσότερο αφηρημένα.
Η καθαρά ζωγραφική σύνθεση έχει μπροστά της, όσον αφορά τη μορφή δύο ζητήματα:
- Τη σύνθεση ολόκληρου του πίνακα
- Τη δημιουργία από επί μέρους μορφές, οι οποίες συνδυαζόμενες μεταξύ τους με διάφορους τρόπους, υποτάσσονται στην σύνθεση του συνόλου. Κάθε μορφή είναι τόσο ευαίσθητη όσο ένα μικρό σύννεφο καπνού. Η πιο ανεπαίσθητη, ελάχιστη μετατόπιση κάθε τμήματός της την μεταβάλλει ουσιωδώς.
” Δεν υπάρχει πρέπει στην Τέχνη, γιατί η Τέχνη είναι ελεύθερη ”
Wassily Kandinsky, 1866 – 1944.
Πηγή: www.ma8imatikos.gr
.jpg)
